بر اساس نتایج یک مطالعه ی جدید، خطر مرگ و میر به همه علل و علل قلبی عروقی در مردان سوئدی که در جوانی مبتلا به دیابت نوع 1 تشخیص داده شده بودند، در مقایسه با افراد بدون دیابت، بالاتر بود و توانایی شناختی آنها بر این ارتباط تأثیری نداشت.

دکتر Elin Dybjer، دانشجوی پی اچ دی در دپارتمان علوم بالینی در دانشگاه Lundدر مالمو سوئد، گفت: این مطالعه نشان داد که چگونه پروگنوز دیابت نوع 1 در طول 60 سال افزایش یافته است و میزان مرگ و میر بالایی را برای افراد مبتلا به این بیماری در مقایسه با افراد بدون آن نشان می دهد. او افزود: توانایی شناختی در سن 18 سالگی مرگ و میر را در افراد مبتلا به دیابت پیش بینی نمی کند، که ممکن است به این دلیل باشد که اثرات مرگ و میر آنقدر قوی بوده که بر چنین تأثیراتی غلبه کرده است.

میزان مرگ و میر ناشی از همه علل در مردان مسن و جوان مبتلا به دیابت نوع 1 به طور قابل توجهی بیشتر از افراد بدون دیابت است.

محققان یک مطالعه ی گذشته نگر بر روی 120 مرد مبتلا به دیابت نوع 1 که از سال 1934 تا 1943 متولد شده بودند، با داده های موجود در پرونده های بیمارستانی و نظامی در منطقه اسکانیا در جنوب سوئد انجام دادند. گروه مبتلا به دیابت با گروه کنترل( 469 مرد بدون دیابت) مقایسه شدند. اطلاعات پایه از سال 1959 تا 1961 جمع‌آوری شد. توانایی شناختی افراد از طریق نتایج آزمون هوش برای 95 مرد در گروه دیابت و 456 مرد در گروه کنترل در طول خدمت سربازی اندازه‌گیری شد. هر شرکت کننده نمره شناختی از 1 تا 9 را دریافت کرد که 9 نفر بالاترین سطح از توانایی شناختی را نشان می داد. داده های عوارض و مرگ و میر برای یک دوره پیگیری 60 ساله جمع آوری شد تا زمانی که شرکت کنندگان به حداکثر سن 77 سال رسیدند. داده های مرگ و میر از سال 1961 تا 31 دسامبر 2018 از اداره ثبت علل مرگ سوئد و داده های مربوط به تشخیص های پزشکی از ثبت ملی بیماران سوئد از سال 1964 تا 31 دسامبر 2016 به دست آمد.

در پایان دوره ی پیگیری، 80 درصد از مردان گروه دیابت در مقایسه با 31 درصد از گروه کنترل جان خود را از دست دادند. از بین مبتلایان به دیابت، 32 درصد در مقایسه با 5 درصد از افراد کنترل، قبل از 50 سالگی جان خود را از دست دادند. همچنین در مردان مبتلا به دیابت در مقایسه با افراد بدون دیابت، میزان بروز حوادثCV (39٪ در مقابل 21٪) و نارسایی قلبی (23٪ در مقابل 10٪) بالاتر بود.

محققان نوشتند: افزایش قابل توجه خطر در این افراد را می‌توان با ویژگی های درمانی زیر حد مطلوب برای دیابت نوع 1 در 60 سال پیش، بر اساس استفاده از انسولین­های غیرانسانی که در بیشتر موارد فقط یک بار در روز تجویز می‌شد، توضیح داد. علاوه بر این، هیچ درمان موثری برای اختلالات چربی در آن زمان در دسترس نبود و عادات سیگار کشیدن در بین مردان جوان رایج بود.

میانگین نمره شناختی برای مردان مبتلا به دیابت نوع 1، در مقایسه با افراد بدون دیابت بیشتر بود(5.24 در مقابل 4.51؛P <.001).خطر مرگ و میر ناشی از همه علل در مردانی که دیابت نداشتند و نمره شناختی بالاتری در خدمت سربازی داشتند، نسبت به افرادی که نمره کمتری داشتند، کمتر بود[1]. با این حال، توانایی شناختی با خطر مرگ و میر در مردان مبتلا به دیابت نوع 1، مرتبط نبود.

دکتر Dybjer،گفت: نیاز به مطالعات طولانی تر روی گروه‌های بزرگتری از افراد مبتلا به دیابت نوع 1 برای تشخیص ارتباط احتمالی بین توانایی شناختی اولیه و پروگنوز(پیش آگهی) در مراحل بعدی زندگی وجود دارد.

یافته های این تحقیق در Diabetic Medicine منتشر شد.

منبع:

https://www.healio.com/news/endocrinology/20220420/increased-mortality-risk-for-men-with-type-1-diabetes-regardless-of-cognitive-ability